Spotkanie DKK

Utworzono: środa, 26, luty 2020 13:05

Poprawiono: środa, 26, luty 2020 13:05

Opublikowano: środa, 26, luty 2020 13:05

Dyskusyjny Klub Książki działa pod patronatem Instytutu Książki

W dniu 24 lutego 2020 r. odbyło się cykliczne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki. Tym razem 10 klubowiczek dyskutowało o książkach Andrew Wilsona „Królowa zbrodni” oraz Izabeli Cywińskiej „Dziewczyna z Kamienia”.

Agatha Christie jest niekwestionowaną królową powieści detektywistycznych. Bohaterów wykreowanych w jej książkach zna prawie cały świat. Zabawny jegomość z wąsem, dociekliwa starsza pani czy niecodzienne małżeństwo. Jej biografia kryje w sobie niemało tajemnic. Do niedawna najciekawszą było zniknięcie Agathy Christie w grudniu 1926 roku. Andrew Wilson w książce „Królowa zbrodni” postanowił przedstawić nam jedną z teorii, wyjaśniających tajemnicze 11 dni, podczas których cała Anglia zastanawiała się co się stało z pisarką. Andrew Wilson wplątał Agathę Christie w historię rodem z jej kryminałów, postawił w sytuacji wręcz niesamowitej, ale prawdopodobnej. Tego, co faktycznie wydarzyło się podczas owych jedenastu dni, prawdopodobnie nie dowiemy się nigdy, lecz dzięki „Królowej zbrodni”, możemy popuścić wodze wyobraźni. W książce mamy dwa wątki, prowadzone równolegle: pisaną w pierwszej osobie relację samej Agathy Christie oraz wątek poszukiwań, w których uczestniczą różne osoby – policja i znajomi pisarki. Postać Agathy oparta jest na jej książkach autobiograficznych i biografiach innych autorów, szczególnie Jareda Cade.

Największym atutem książki „Królowa zbrodni” jest nie intryga, nie fikcyjna otoczka, a sama tytułowa bohaterka. Ogólnie rzecz ujmując „Królowa zbrodni” to niezła lektura na kilka wieczorów. Nie jest wymagająca, nie zmusza do myślenia. Z pewnością zaciekawi fanów twórczości Agathy Christie.

Z dużym zainteresowaniem spotkała się książka Izabeli Cywińskiej „Dziewczyna z kamienia”. Autobiografia wybitnej reżyserki, twórczyni m.in. legendarnej „Bożej podszewki” okazała się bardzo fascynująca lekturą. Tytuł brzmi jak metafora, lecz Kamień pisany dużą literą to po prostu nazwa miejscowości, w którym autorka spędziła dzieciństwo. Była panienką z dworku, z całym otoczeniem przynależnym rodzinie ziemiańskiej, a więc ze służbą, lokajem, kucharką itp. Stamtąd jej rodzina wyemigrowała z powodu wojennej zawieruchy. Świat swojego dzieciństwa Cywińska podzieliła w książce na trzy kręgi bliskości. Książkę czyta się niczym przedwojenną gawędę z wyższych sfer, zwłaszcza że Cywińska opisuje także członków swojej rodziny zarówno tej bliższej i dalszej, wśród których spotyka się znane nazwiska, jak wuj hrabia Wojciech Dzieduszycki (po latach okazało się, że z plamą w życiorysie). Poszczególne rozdziały przybliżają kolejne ważne wydarzenia. Autorka często zaburza porządek chronologiczny przez dygresje odnoszące się do wydarzeń rozgrywających się w różnym czasie. Przepięknie pisze o swoim mężu Januszu Michałowskim, znanym aktorze, zbierającym stare lampy. Wspomina m.in. nieszczęśliwe zauroczenie Zbigniewem Cybulskim i o tym, jak pewnego dnia on i Hłasko wchodzili przez okno do jej pokoju w akademiku. Dużo miejsca poświęca teatrowi – swojej największej miłości, w którym odnosiła wielkie sukcesy, ale też przeżywała porażki.

Książka utwierdziła nas w przekonaniu, że autorka jest niezwykłą postacią. Potrafiła stworzyć kapitalną atmosferę, opowiadając o swoim życiu. Odnosi się wrażenie, że słucha się (a nie czyta) opowieści, oglądając stare fotografie. Polecamy!